Με όπλο τον νεανικό ενθουσιασμό!
Η διακοπή των πρωταθλημάτων βρήκε τον Αστέρα Μασσάρων στην 9η θέση της βαθμολογίας του πρώτου ομίλου της Β’ κατηγορίας. Αναμφίβολα, η χρονιά κρίνεται επιτυχημένη αφού η ομάδα απέφυγε τον υποβιβασμό και θα συνεχίσει στην κατηγορία την ερχόμενη ποδοσφαιρική περίοδο.
Ας πάρουμε τα πράγματα ιεραρχικά…Ο Αλέξανδρος Κολιάδης, είναι ένας άνθρωπος που αγαπιέται και συνάμα ξεχνιέται εύκολα. Αυτό ίσχυσε και στην μονοετή παρουσία του στον πάγκο του Αστέρα, άλλωστε η δουλειά του ήταν εμφανής και ουδείς μπορεί να την αμφισβητήσει. Με πλήρη τιμιότητα ανακοίνωσε στους ιθύνοντες, των “κυανολεύκων” πως τα καθήκοντά του ως πρόεδρος του ΔΟΠΑΡ, δεν του επιτρέπουν να αφοσιωθεί στις υποχρεώσεις του συλλόγου και αποχώρησε.
Η διοίκηση της ομάδας, έβαλε ως στόχο να βρει έναν προπονητή που θα συμβαδίσει με το πλάνο της, το οποίο δεν είναι άλλο από την ανάδειξη νεαρών ποδοσφαιριστών. Τον βρήκε στο πρόσωπο του Άρη Μιχαηλίδη. Έναν άνθρωπο, με διαφορετικό χαρακτήρα και νοοτροπία στο ποδόσφαιρο, αλλά πάντα με κοινό παρανομαστή.
Ο Άρης Μιχαηλίδης, προπόνησε αρκετά σκληρά την ομάδα του και θέλησε να “ποντάρει”, στον νεανικό ενθουσιασμό και τα κουράγια των ποδοσφαιριστών του. Κάπως έτσι έγινε και η ομάδα του Αστέρα δεν κινδύνευσε, ποτέ με ελάχιστες κρίσεις μέσα στην σεζόν, που ξεπεράστηκαν άνετα με νίκες. Ας είμαστε ρεαλιστές, ο Αστέρας δεν ήταν μια ποιοτική ομάδα. Ήταν, ωστόσο μια ομάδα που εκμεταλλεύτηκε την ενέργειά που μπορούσε να βγάλει στο παιχνίδι, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο πολλές ευκαιρίες για γκολ. Πάραυτα, συχνά, δυσκολευόταν να τις αξιοποιήσει λόγω της έλλειψης ενός ικανού-έμπειρου επιθετικού.
Η αποκάλυψη των τελευταίων ετών, ακούει στο όνομα “Δημήτρης Κώστα”. Στον 18χρόνο πορτιέρο, είχε πιστέψει πρώτος ο Γιώργος Φαρμακαλής πριν από δυο χρόνια, όταν και συνυπήρξαν. Ένα παιδί, με πολύ καλά σωματικά προσόντα, που σίγουρα αν συνεχίσει έτσι, θα απασχολήσει ομάδες μεγαλύτερης κατηγορίας.
Κλείνοντας, είναι δεδομένο πως δίχως την ύπαρξη σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως αυτή του αρχηγού Ερτζάν Κιλασίν ίσως τα πράγματα να είχαν διαφορετική τροπή. Καθοριστικός τόσο εντός όσο και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Φυσικά, εξίσου σημαντική η παρουσία των υπόλοιπων “μεγαλυτέρων”,όπως του Αποστόλη Χατζημανώλη, του Ντίμι Στογιανόφσκι και του Βασίλη Σακαρέλη.