Παναγιώτης Παναγιωταράκος: «Η επιτυχια θελει θυσίες»!
Ο Παναγιώτης Παναγιωταράκος παραχώρησε συνέντευξη στον Γιάννη Αρφαρά για την προπονητική του καριέρα έως τώρα άλλα και την απόφαση του να φύγει από τον Κολοσσό και να αναλάβει την ομάδα της Ελπίδας ως υπεύθυνος υποδομων. Ο έμπειρος coach μίλησε για την διαδρομή του έως τώρα σε Διαγόρα, Κολοσσό και Α1 και υποστήριξε πως στη Ρόδο υπάρχουν ταλέντα άλλα το μυστικό για την επιτυχία είναι να κάνεις θυσίες και να δουλεύεις σκληρά σε καθημερινή βάση. Διαβάστε παρακάτω όλη τη συνέντευξη:
Στα 2,5 χρονιά που είσαι στον Κολοσσό κατέκτησες 2 συνεχόμενα πρωταθλήματα στα μίνι με τον Κολοσσό και στους παμπαίδες με την Γαλάζια Ακαδημία…
«Οι δυο συνεχόμενες χρόνιες με τα πρωταθλήματα μίνι και παμπαίδες ανήκει στα παιδιά που δούλεψαν πάρα πολύ για την ηλικία τους με πολλές ώρες προπόνησης καθημερινά και λίγες ώρες ξεκούρασης, όποτε η επιτυχία ανήκει στους αθλητές και στους γονείς που έδειξαν την απαραίτητη υπομονή και αφιέρωσαν τις ώρες και τα Σαββατοκύριακα τους, αλλά αυτό το έκαναν επειδή τους άρεσε και επιβραβεύτηκαν με το πρωτάθλημα που κατέκτησαν. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι διότι αν θέλουν να φτάσουν ψηλά στην μπασκετική τους καριέρα θα πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν έτσι σκληρά και σε καθημερινή βάση. Όπως και για μένα δεν σημαίνει κάτι προπονητικά. Είναι μια αρχή. Το ότι ήρθαν 2 πρωταθλήματα με χαροποιεί ,όμως δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο πίσω αλλά και μπροστά και να συνεχίσεις να δουλεύεις.»
Είσαι ιδιαίτερα αγαπητός στα παιδιά άλλα και τους γονείς. Πως ήταν η συνεργασία μαζί τους;
«Η συνεργασία με τα παιδιά και των 2 τμημάτων ήταν άψογη και έχω να πω μόνο τα καλύτερα ιδιαίτερα για τον χαρακτήρα τους που είναι το πιο σημαντικό γιατί μετά έρχεται το μπάσκετ .Όσο αφορά τους γονείς, είχα μια πάρα πολύ καλή συνεργασία χωρίς απρόοπτα ή παρατράγουδα που συνήθως ακούγονται στην εποχή μας. Όταν έχεις να κάνεις με παιδιά η ευθύνη είναι μεγάλη. Το πιο σημαντικό σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι μόνο το μπάσκετ αλλά να αποκτήσουν και σωστή νοοτροπία μέσα και έξω από τα γήπεδα .Υπάρχουν ταλέντα και παίκτες που μπορούν να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Βεβαία αυτό για να συμβεί θα πρέπει τα παιδιά να κάνουν θυσίες. Είναι διαφορετικές οι εποχές. Παλιότερα όταν ήμασταν εμείς μικροί αυτό που κάναμε ήταν να ασχολούμαστε με αυτό που αγαπάμε,το μπάσκετ και το σχολείο. Τώρα υπάρχουν κι άλλα πράγματα. Θεωρώ, ότι αν κάποιος αθλητής κάνει θυσίες και βάλει στόχους μπορεί να πετύχει. Ένα άλλο μείον είναι ότι τα παιδιά στα Δωδεκάνησα δεν έχουν πολλές εικόνες όσο άφορα τους αγώνες. Δεν φτάνει μόνο η προπόνηση, πρέπει να παίζουν πολλά δύσκολα και ανταγωνιστικά παιχνίδια για να μπορέσουν να βελτιωθούν και να είναι έτοιμα να ανταπεξέλθουν σε υψηλό επίπεδο.»
Είναι το επίπεδο που έχουμε στο τοπικό μας πρωτάθλημα το επιθυμητό ή κάνουμε βήματα πίσω;
«Από την εικόνα που έχω για το τοπικό πρωτάθλημα κάνουμε βηματάκια πίσω. Το τοπικό πρωτάθλημα είναι πολύ σημαντικό όπως και ο Κολοσσός που παίζει στην Α1, είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να υπάρχουν πολλές και καλές ομάδες έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν κίνητρο να παίξουν σε αυτές. Δεν μπορούμε να έχουμε τοπικό πρωτάθλημα με 4 ομάδες .Αυτόματα το μπάσκετ περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ενώ, αν υπήρχε ένα δυνατό και ανταγωνιστικό τοπικό πρωτάθλημα και φυσικά ομάδες σε Εθνικές κατηγορίες, τα παιδιά θα προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι μπορούν να παίξουν σε υψηλότερο επίπεδο. Όπως π.χ. η Καλλιθέα φέτος θα παίξει στην Γ’ Εθνική και θα έχει πολλούς Ροδίτες στο ρόστερ της. Όπως και ο Κολοσσός που παίζει στην Α1 είναι καλό για τα παιδιά να βλέπουν δυνατούς αγώνες με μεγάλες ομάδες και κάλους παίκτες.»
Είναι μια λύση να δώσουμε την ευκαιρία σε μικρούς αθλητές να παίξουν στο τοπικό;
«Σίγουρα, αλλά το θέμα είναι ότι τα περισσότερα παιδιά μετά τα 18 φεύγουν από τη Ρόδο για σπουδές και γυρνάνε πίσω στα 25-26 και οι πιο πολλοί από αυτούς το έχουν κόψει το μπάσκετ.»
Οι συνθήκες προπόνησης σε Διαγόρα και Κολοσσό είναι κατάλληλες με τα κλειστά και τα ανοιχτά γήπεδα;
Καταρχήν για μένα ανοιχτό ή κλειστό γήπεδο δεν έχει σημασία. Αυτό είναι ένας μύθος. Να πάω το παιδί μου στο κλειστό να κάνει προπόνηση γιατί στο ανοιχτό δεν μπορεί. Στη Ρόδο έχει 10 μήνες καλοκαίρι ή καλό καιρό και από τη δικιά μου εμπειρία στα χιλιάδες παιδιά που έχω δουλέψει στο παρελθόν,το μπάσκετ το μαθαίνεις στο ανοιχτό γήπεδο. Το θέμα είναι τι προπόνηση κάνεις κι αν υπάρχουν ώρες στα γήπεδα για να προπονηθείς .Θα διάλεγα δαγκωτό ανοιχτό γήπεδο για προπόνηση. Ένας παραπάνω λόγος ότι τα παιδιά σκληραγωγούνται όταν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Ο Κολοσσός είναι 2 σκαλοπάτια πάνω από τον Διαγόρα και ο λόγος είναι ότι υπάρχουν παραπάνω εργατοώρες μέσα στο γήπεδο.»
Πως πήρες την απόφαση να σταματήσεις από τον Κολοσσό και να πας στην Ελπίδα;
«Από τον Κολοσσό φεύγω διότι μου έγινε μια ενδιαφερούσα πρόταση από την Ελπίδα να αναλάβω ως υπεύθυνος των ακαδημιών και να οργανώσω το σωματείο. Είναι κάτι που με ενδιέφερε πιο πολύ από το να μείνω σαν απλός προπονητής στον Κολοσσό. Είναι μια πρόκληση για μένα η Ελπίδα. Σίγουρα δεν είναι Κολοσσός αλλά αυτό που λέω συνεχεία είναι ότι όπου κι αν βρίσκεσαι η δουλειά είναι δουλειά.»
Θα αλλάξει η φιλοσοφία σου σαν προπονητής;
«Η φιλοσοφία μου δεν θα αλλάξει. Σίγουρα όμως το πρώτο πράγμα θα είναι η οργάνωση του σωματείου. Αυτό θα είναι η βάση. Δεν μπορούμε να κάνουμε θαύματα από την μια στιγμή στην άλλη. Αυτό που θα αλλάξει είναι το κομμάτι μέσα στο γήπεδο, ιδιαίτερα για τα ανταγωνιστικά τμήματα θα έχουν περισσότερες ώρες μέσα στο γήπεδο. Υπάρχουν περίπου 80 παιδιά στην Ελπίδα και θα πρέπει να φτιάξω και να οργανώσω τα τμήματα και να συνδυάσω τις ώρες προπόνησης.»
Για ποσο καιρο θα σε βλεπουμε να παιζεις ακομα;
«Νομίζω μπασκετικά θα είναι η τελευταία μου χρονιά. Θα βοηθήσω την ομάδα μου την Καλλιθέα να πετύχει τον στόχο της στην Γ’ Εθνική και μάλλον του χρόνου θα κρεμάσω τα παπούτσια μου.»
Πως ήταν η εμπειρία σου στην Α1 δίπλα στον coach Άρη Λυκογιάννη κι αν σκέφτεσαι μελλοντικά να καθίσεις σε πάγκο ομάδας Α1;
«Τα 2,5 χρόνια που ήμουν στην Α1 έμαθα απίστευτα πράγματα από τον coach Άρη Λυκογιάννη όπως και από τον coach Στάθη Νερατζάκη. Υπάρχει μεγάλο χάσμα στην Α1 από τις υπόλοιπες ομάδες και τις άλλες κατηγορίες γιατί το πραγματικό μπάσκετ είναι στην Α1. Ο coach Άρης Λυκογιάννης έχει εκρηκτικό χαρακτήρα που αυτό μπορεί να παρεξηγείτε μερικές φορές αλλά είναι ένας γνήσιος άνθρωπος. Τον θεωρώ πρώτα φίλο μου και μετά προπονητή. Με βοήθησε πάρα πολύ στις μπασκετικές μου γνώσεις. Είναι δύσκολο να είσαι προπονητής στην Α1. Είναι κάτι που δεν το σκέφτομαι προς το παρόν. Τώρα θέλω να αφοσιωθώ στο κομμάτι των υποδομών στην Ελπίδα. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Αργότερα ίσως.»
Τι ρόλο παίζει η ψυχολογία στον αθλητή;
«Η ψυχολογία είναι το Α και το Ω όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή μας. Πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με παιδιά που ακόμα δεν έχουν την εμπειρία να χειριστούν καταστάσεις, ιδιαίτερα όταν τους μιλάς ή όταν τους φωνάζεις ή τους μιλάς διαφορετικά. Επειδή έχω περάσει από το κομμάτι του παίκτη είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να βγάζεις από τον παίκτη τον καλύτερο του εαυτό και σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχολογία.»
Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή έως τώρα στην μπασκετική σου καριέρα και ποια η στιγμή που θα ήθελες να ξεχάσεις;
«Η καλύτερη μου στιγμή είναι τα 2 πρωταθλήματα με τα μίνι και τους παμπαίδες γιατί ανταμείφθηκαν οι κόποι των παιδιών με την πίεση τη δική μου. Αυτοί είναι που το κατάφεραν και όπως έχει πει κάποιος, οι παίκτες κάνουν τον προπονητή και ο προπονητής την ομάδα. Δόξα το Θεό δεν υπάρχει κάτι που θέλω να ξεχάσω. Μέσα στο γήπεδο όπως και στη ζωή υπάρχουν καλές και κακές μέρες.»
Πως ήταν η συνεργασία σου έως τώρα με τον Κολοσσό;
«Με τους συνεργάτες μου αλλά και με την διοίκηση του Κολοσσού η συνεργασία μου ήταν άψογη και θέλω να τους ευχαριστήσω γι αυτό.»